Kiedy wybuchła hiszpańska wojna domowa brał w niej udział walcząc z trzema szeregami Partii Obrero de Unificacción Marks ísta. Doświadczenia hiszpańskie i rozczarowanie wywołane wewnętrznymi waśniami lewicy doprowadziły go do opublikowania pamiętnika-reportażu pełnego dramatycznych i kontrowersyjnych stron, słynnego „Homage to Catalonia” (opublikowanego w 1938 r.), uznanego przez wielu za najlepsze osiągnięcie literackie. Odtąd, jak powie sam autor w swoim eseju z 1946 roku „Dlaczego piszę”, każda jego linijka będzie skierowana przeciwko totalitaryzmowi.
W czasie II wojny światowej redagował serię audycji propagandowych kierowanych do Indii dla BBC, następnie był redaktorem lewicowego tygodnika „The Tribune”, wreszcie korespondentem wojennym z Francji, Niemiec i Austrii z ramienia „Obserwatora”.
W 1945 roku ukazuje się pierwsza z jego dwóch słynnych powieści utopijnych „Folwark zwierzęcy”, która łącząc powieść z baśnią zwierzęcą i lekcją satyryczną stanowi unicum orwellowskiej fikcji. W1948 ukazała się jego inna słynna praca „1984”. Utopia, która zapowiada świat zdominowany przez dwa superpaństwa wiecznie ze sobą w stanie wojny. Naukowo zorganizowane wewnątrz, aby kontrolować każdą myśl i działanie swoich poddanych. Tą powieścią George Orwell kontynuuje i ożywia tak zwaną tradycję literatury dystopijnej, czyli Utopię do góry nogami.
Jednak w przeciwieństwie do innych orędowników negatywnej eschatologii, takich jak Aldous Huxley ze swoim „Nowym Światem” i Jewgienij Zamiatin z utworem „My”, dla których prorocza wizja była jeszcze dość odległa (ustawiająca się w następnym tysiącleciu). U Orwella przepowiada się sytuacja zbliżona do naszych czasów. Powiązania i podobieństwa z reżimem komunistycznym nie mogą więc uciec.
George Orwell napisał także wiele literatury faktu. Jego spektakle rozciągają się od krytyki literackiej po argumenty socjologiczne, aż po niebezpieczeństwo „inwazji literatury przez politykę”.
George Orwell zmarł 21 stycznia 1950 roku na gruźlicę w londyńskim szpitalu.